Ewangelia. Termin Ewangelia odnosi się do pierwszych czterech ksiąg Nowego Testamentu, które według tradycji prawosławnej zostały napisane przez Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Relacjonują w nich wydarzenia związane z narodzinami, życiem i śmiercią Jezusa, wyznaczając jednocześnie treść przepowiadania oraz główne punkty doktrynalne i moralne chrześcijaństwa.
Będąc na ziemi, Jezus był aktywny w głoszeniu dobrej nowiny. Ewangelia Mateusza stwierdza, co następuje: “Jezus rozpoczął wędrówkę po wszystkich miastach i wsiach, nauczając w ich synagogach i głosząc dobrą nowinę o królestwie oraz uzdrawiając wszelkie choroby i wszelakie dolegliwości”. (Mt 9,35) Według relacji ewangelii Marka napominał lud: “Wyznaczony czas się wypełnił i przybliżyło się królestwo Boże. Nawróćcie się i miejcie wiarę w dobrą nowinę”. (Mk 1,15) Tak więc ewangelia zmieniała życie tych, którzy na nią odpowiadali. Po śmierci Jezusa jego naśladowcy nadal głosili ewangelię, czyli “ewangelizowali”. Do tego, co Jezus już głosił jako dobrą nowinę, dodano radosną wieść o zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa do nieba. dlaczego religia powinna być ważna?
Kilka słów o Ewangelii
W Kościele chrześcijańskim termin Ewangelia odnosi się do pierwszych czterech ksiąg Nowego Testamentu, które według tradycji zostały napisane w języku greckim przez Mateusza, Marka, Łukasza i Jana i opowiadają o wydarzeniach związanych z narodzinami, życiem i śmiercią Jezusa, treścią jego przepowiadania oraz głównymi punktami doktrynalnymi i moralnymi chrześcijaństwa.
W każdą niedzielę księża czytają fragment, fragment, z jednej z czterech Ewangelii. Jest to tzw. czytanie ewangeliczne, którego celem jest przypomnienie jakiegoś aspektu przepowiadania Pana, jego cudów lub innych wydarzeń z jego ziemskiego życia. Wraz z tzw. czytaniem apostolskim, które jest czytane nieco wcześniej, mają one za zadanie przypomnieć chrześcijanom podstawowe prawdy ich wiary i umocnić ich w duchowych zmaganiach. Słowo Boże usłyszane w świątyni ma charakter bezpośredni, ponieważ chrześcijanie wierzą, że sam Pan przebywa wśród nas i nas naucza.
Dlatego czas czytań jest święty, bo nie jest to zwykła lektura Nowego Testamentu, ale doświadczenie Bożej obecności. I dlatego prosimy o łaskę Bożą dla ich zrozumienia.
Wreszcie i przede wszystkim, Ewangelia jest postrzegana jako mająca rolę kompasu w życiu chrześcijan. Kompas, jak chyba wszyscy wiemy, to narzędzie, które pomaga nam nie zgubić się na wyznaczonej przez nas ścieżce. Statki, samoloty i podróżujący wędrowcy używają go szeroko, aby pomóc im odnaleźć się i kontynuować drogę. Tak samo Chrystus, jak każdy dobry kapitan i przewodnik, dał nam swój własny kompas w zawirowaniach, z jakimi mieliśmy do czynienia w ostatnich latach.
Dlaczego Bóg dał nam 4 Ewangelie?
Aby dać pełniejszy obraz Chrystusa. Chociaż cała Biblia jest natchniona przez Boga (2 Tymoteusza 3:16), posłużył się On ludźmi o różnym pochodzeniu i osobowości, aby zrealizować swoje cele poprzez ich pisma. Każdy z autorów Ewangelii miał odrębny cel stojący za jego Ewangelią i aby go spełnić, każdy z nich skupiał się na różnych aspektach osoby i posługi Jezusa Chrystusa.
Mateusz pisał do żydowskiej publiczności i jednym z jego celów było pokazanie poprzez genealogię Jezusa i spełnienie proroctw Starego Testamentu, że był on oczekiwanym Mesjaszem i dlatego powinni w niego wierzyć. Mateusz podkreśla fakt, że Jezus jest nadchodzącym Królem, “Synem Dawida”, który zasiądzie na tronie Izraela na zawsze ( Mt 9,27; 21,9).
Marek, kuzyn Barnaby (Kol 4,10), był naocznym świadkiem wydarzeń z życia Chrystusa i przyjacielem apostoła Piotra. Marek pisał dla pogańskiej publiczności, o czym świadczy fakt, że nie zawarł tematów ważnych dla żydowskich uczonych (genealogie, konfrontacje Chrystusa z żydowskimi przywódcami Jego czasów, częste odniesienia do Starego Testamentu itp.) Marek podkreśla Chrystusa jako cierpiącego Sługę, Tego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (Mk 10,45).
Łukasz często odnosi się do Chrystusa
Łukasz, “umiłowany lekarz” (Kol 4,14), ewangelista i towarzysz apostoła Pawła, napisał Ewangelię Łukasza i Dzieje Apostolskie. Łukasz jest jedynym pogańskim pisarzem Nowego Testamentu. Od dawna był akceptowany jako sumienny historyk przez tych, którzy wykorzystywali jego pisma w swoich badaniach genealogicznych i historycznych. Jako historyk stwierdza, że jego zamiarem jest napisanie systematycznej relacji o życiu Chrystusa na podstawie relacji tych, którzy byli naocznymi świadkami (Łk 1,1-4). Ponieważ pisał specjalnie dla Teofila, najwyraźniej poganina pewnej rangi, skomponował swoją Ewangelię z myślą o pogańskiej publiczności, a jego zamiarem było pokazanie, że wiara chrześcijanina opiera się na rzetelnych i sprawdzalnych faktach. Łukasz często odnosi się do Chrystusa jako “Syna Człowieczego”, podkreślając Jego ludzką naturę i zawierając wiele szczegółów, których nie ma w innych Ewangeliach.
Ewangelia Jana, napisana przez apostoła Jana, różni się od pozostałych trzech Ewangelii i zawiera wiele treści teologicznych dotyczących osoby Chrystusa i znaczenia wiary. Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza są określane jako “Ewangelie synoptyczne” ze względu na podobny styl i treść oraz dlatego, że dają streszczenie życia Chrystusa. Ewangelia Jana nie zaczyna się od narodzin Jezusa ani od Jego ziemskiej służby, ale od działalności i cech Syna Bożego, zanim stał się człowiekiem (J 1,14).
Ewangelia Jana podkreśla boską naturę Chrystusa, co widać w użyciu takich wyrażeń jak: “Słowo było Bogiem” (J 1,1), “Zbawiciel świata” (J 4,42), “Syn Boży” (używane wielokrotnie) oraz “Pan mój i Bóg mój” (J 20,28). W Ewangelii Jana, Jezus potwierdza swoją boskość poprzez wielokrotne stwierdzenia “Ja jestem”, przede wszystkim w Ewangelii Jana 8:58, w której oświadcza, że “…zanim Abraham był, ja jestem” (porównaj z Wj 3:13-14).
Jan podkreśla jednak jednocześnie ludzką naturę Chrystusa, chcąc pokazać błąd sekty religijnej swoich czasów, gnostyków, którzy nie wierzyli w ludzką naturę Chrystusa. Ewangelia Jana wyjaśnia ogólny cel jego pisania: “I wiele innych cudów uczynił Jezus w obecności swoich uczniów, które nie są zapisane w tej księdze. Ale te zostały napisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w jego imieniu” (Jan 20:30-31).
